Toen Luuk drie maanden oud was, werd er bij hem koemelkallergie geconstateerd. Het kwam niet helemaal als een verrassing, maar toch was het even omschakelen. Deze week wil ik hierover vertellen en benadrukken hoe belangrijk het is om je – prille – moedergevoel te volgen!

Luuk kreeg vanaf de geboorte borstvoeding. Dit kwam goed op gang en hij dronk prima. Luuk heeft nooit typische symptomen gehad, waardoor we er pas na drie maanden achterkwamen en voor deze tijd van het kastje naar de muur gestuurd werden. Het eerste wat opviel was eczeem op zijn gezicht, borstkas en buik. Dit kwam al snel en geleidelijk aan werd dit steeds erger. In de nacht deden we handschoentjes aan om ervoor te zorgen dat hij zichzelf niet steeds ging krabben. 

We zijn in die drie maanden enkele keren naar de huisarts gegaan en hier werden we steeds teruggestuurd met zalfjes en crèmepjes voor eczeem. Ik heb in die tijd af en toe informatie gezocht over koemelkallergie, omdat dit toch in mijn achterhoofd bleef rondspoken. Achteraf gezien heeft Luuk de eerste maanden veel gehuild in de nacht. Niet dat dit niet opviel, maar dit hoort er natuurlijk ook wel bij. Het kan van alles zijn – krampjes bijvoorbeeld – en je denkt niet zo snel aan koemelkallergie. Luuk gaf niet veel melk terug en leek niet vaak misselijk, maar had wel regelmatig krampjes. Maarja, welke baby heeft dit niet? 

Toen Luuk drie maanden oud was, wilde ik de borstvoeding afbouwen voordat ik weer zou beginnen met werken. Ik voelde mij hier enorm schuldig over en kocht een pak flessenvoeding met extra koemelkeiwit (ook dat nog). Luuk kreeg hier een allergische reactie van, hij werd namelijk helemaal rood (behalve het puntje van zijn neus, dat bleef wit) en het was net alsof hij onder de zonnebank vandaan kwam. Hierdoor zijn wij op de spoedeisende hulp beland en werden daarna doorgestuurd naar de Kinderkliniek in Almere. Na die bewuste voeding werd zijn eczeem extreem en was de huid van zijn gezicht en borstkast was helemaal kapot. En wat had hij een jeuk in de nacht, zo ontzettend zielig. En wat voelde ik mij schuldig, nóg meer dan eerst. 

Bij de Kinderkliniek werden wij geholpen door een allergoloog, die erg schrok van wat zij zag. Allereerst kregen wij een hormonenzalf, waar zij hem gelijk mee insmeerde. Eerst smeren, dan praten zei ze. Hierna werd er een prikjestest gedaan op zijn arm, waarbij hij getest werd op soja, ei, pinda en koemelk. Op koemelk reageerde hij overduidelijk. Na het stellen van de diagnose kregen wij toestemming om via de verzekering speciale voeding zonder koemelkeiwit te bestellen.

Er werd mij door de staat van zijn huid geadviseerd om over te gaan op deze flessenvoeding en ook omdat ik de borstvoeding al aan het afbouwen was. Het is namelijk ook mogelijk als moeder koemelkeiwit uit jouw voeding weg te laten en borstvoeding te blijven geven. Na enkele weken verbeterde zijn huid aanzienlijk. Hij zal altijd wat gevoelig blijven, maar hij zijn huid is er altijd goed uit blijven zien! We kregen het advies om met vier maanden te beginnen met het geven van hapjes (om de kans op een voedingsallergie te verkleinen) en ook hebben we soja, pinda en ei via een speciaal voedingsschema – in stapjes – moeten introduceren. 

We zijn daarnaast op consulten bij de diëtist van de Kinderkliniek geweest die ons tips voor een gevarieerd koemelkeiwitvrij dieet gaf en in de gaten hield of Luuk goed aankwam/groeide. Na anderhalf jaar is de prikjestest nog een keer uitgevoerd en omdat Luuk toen minder op koemelkeiwit reageerde, leek er een kans dat hij er eroverheen gegroeid was. Onder toezicht is Luuk tijdens twee ochtenden getest. De ene ochtend kreeg hij melk met koemelkeiwit toegediend en de andere ochtend zonder. Het was niet bekend tijdens welke ochtend de koemelkeiwit in de melk zat. Hij kreeg om de zoveel minuten een flesje (van een klein beetje tot steeds meer) en tussen de flesjes door controleerden de verpleegkundigen of Luuk reageerde op de melk. Hiervoor moest zijn huid aan de start van het onderzoek rustig zijn en zijn longen moesten goed klinken. 

Één keer zijn we naar huis gestuurd, omdat hij verkouden klonk en zijn huid wat onrustig was. De test kon niet doorgaan, omdat ze dan niet met zekerheid kunnen zeggen dat de melk zijn klachten verergert of dat het door iets anders komt. Uiteindelijk bleek dat Luuk beide test-ochtenden positief had doorlopen en hij dus over de allergie was heen gegroeid. Zo fijn! 

Onlangs zijn we langsgeweest voor o.a. Luuk zijn hondenallergie en het bespreken van de voeding voor de baby. Omdat zowel Sander als Luuk bekend zijn met een voedselallergie, is de kans groter dat de baby hier ook last van krijgt. Daarom krijgen wij begeleiding bij het aanbieden van voeding en ook als de baby straks zijn eerste hapjes krijgt.

Ik ben blij dat het allemaal goed afgelopen is, maar ik vond het allemaal best heftig om mee te maken als kersverse moeder. Ik voelde mij onzeker over veel dingen en merkte dat ik veel over mij heen liet komen. Ik zou nu heel andere keuzes gemaakt hebben. Daarom vind ik het belangrijk om mee te geven dat je gevoel als ouder vaak klopt. Het hoeft niet altijd, maar het kan geen kwaad om je niet te snel weg te laten sturen!