Mijn dochter was nog geen 4 maanden, toen ze haar eerste andere voeding al te pakken had. We zaten met zijn drietjes in de tuin en ze greep een stukje komkommer. Ze was al een poosje flink geïnteresseerd in wat wij in ons mond stoppen en met een steuntje in de rug zat ze al overeind. Nou heeft ze dat eerste stuk komkommer niet opgegeten, maar wel aan gesabbeld en geproefd. Niet lang daarna kreeg ze haar eerste tandje. Daarmee is ze vrij vlot, want vlak daarna was haar tweede tandje er ook.

Vanaf dat moment zijn we andere voeding dan borstvoeding gaan introduceren. Mijn gevoel is dat haar snelle interesse in vaste voeding samenvalt met het vroeg krijgen van tanden. 

 

Ik begon vrij braaf met 1 voedingsmiddel tegelijk en met het lijstje wat ik nog in mijn hoofd had van mijn oudere kinderen, maar dat hield al vrij snel geen stand. Deze baby wil namelijk geen prakjes, al helemaal geen groenteprakjes. Ze wil gewoon het zelfde wat wij opeten en ze wil het zelf doen. Hoe leg je een baby uit dat ze moet wachten en niet mee mag doen.

 

Dus net als bij mijn oudere kinderen, ben ik grotendeels van de prakjes afgestapt en geef ik haar stukjes van wat er op mijn bord ligt. Het begon dus met een stukje komkommer of een stukje banaan. Al vrij snel kookte ik voor haar een stevig gare wortel voor in haar handje, maar dat bleek niet haar favoriet. Het enige wat ze wel van een lepel wil eten is een fruithap.  

 

Voor deze manier van eten bieden aan jonge kinderen is een naam: de Rapley- Methode

Vanaf dat je kind met ondersteuning stevig kan zitten en vooral het hoofd goed omhoog kan houden, dan kan je je kind stukken eten (vuistgroot) in het handje geven om te kijken van wat ze er zelf van binnen krijgen. Ze zuigen sabbelen, knabbelen er dan op hun eigen tempo en naar hun eigen behoefte van af, wat ze nodig hebben.

 

Vooral borst gevoede kinderen hebben een goede mond motoriek om de stukken klein te malen en door te slikken. Een borst wisselt gedurende de dag en de tijd van vorm en hardheid, waardoor een baby van het begin af aan eraan went om wisselende bewegingen te moeten maken om voeding uit de borst te krijgen. Ook vergt de borst vaak aan het einde van de dag best wat werk om voldaan te raken.

 

Rapley heeft ook nadelen. Rondom de kinderstoel is het vaak een rotzooi. Het zelf doen zorgt ervoor dat er in het begin veel stukjes, kruimels en restjes op de grond vallen. Sommige mensen kiezen ervoor een zeiltje onder de stoel te leggen of hebben een huisdier wat het opveegt. Ook wordt mijn hele baby onder gesmeerd met eten. Vooral op haar mouwen en bovenkleding zit vaak eten. Daar zijn slabjes met mouwen voor uitgevonden. Je hebt ze in allerlei maten materialen. De vlekken gaan vaak slecht uit de witte rompers van mijn dochter en dat vind ik van de slabbetjes minder erg. En je weet nooit precies wat je kindje binnen krijgt, want een groot deel van de voeding beland niet in de maag.

 

Een voordeel is dus dat het de mond motoriek uitdaagt. Een logopedist van mijn werk is altijd enthousiast als ze de filmpjes van mijn etende baby ziet, met haar mond maakt ze diverse bewegingen om elke keer een ander voedingsmiddel fijn genoeg te krijgen om door te slikken. Wat voor ons heel fijn is, ze heeft wat te doen terwijl wij ook aan tafel zitten, dus kunnen wij ook rustig eten. Dit maakt ook dat het eten ook met de kleine erbij een gezinsaangelegenheid is gebleven.

Ik hoef geen aparte voeding meer te maken, ze eet gewoon hetzelfde wat ik maak voor de rest van mijn gezin. Doordat ik op verzoek daarnaast borstvoeding geef, zal mijn baby als ze een keer te weinig binnen krijgt het compenseren met wat ze drinkt.

 

Het lastigste is nu nog dat ze nog geen klok kan kijken, dus al honger heeft terwijl het eten nog niet klaar is.