10 dingen waar onze kinderen boos om waren als peuter

Blog Layout

Doortjes Blog

Titel dia

Schrijf uw onderschrift hier

Knop

10 dingen waar onze kinderen boos om waren als peuter

De peuterleeftijd… het is een ontzettend leuke leeftijd, maar helaas ook vaak een lastige. De peuterpuberteit komt in alle hevigheid op en soms is niks goed en niks leuk. Fijn om alvast te wennen voor de “echte” puberteit straks, maar laten we het luchtig houden. Ik heb regelmatig met huilende en schreeuwende kinderen over straat gelopen (met het zweet op mijn rug.) Gelukkig kunnen we er achteraf heerlijk om lachen, want peuters kunnen boos worden om heel veel dingen… die zij heel belangrijk vinden. ;) Ik vertel je vandaag 10 dingen waar onze kinderen als peuters boos om werden en ik hoop dat jullie er ook lekker om kunnen lachen… dit artikel is geschreven met een grote knipoog;

1. Omdat ik de buggy had meegenomen.

Als ik de kinderen bij het kinderdagverblijf ophaalde, nam ik altijd de buggy mee. Aan het eind van de dag zijn de kinderen natuurlijk al moe, misschien hadden ze niet helemaal lekker geslapen ’s middags of was de dag gewoon te lang. Wij moesten altijd een klein stukje naar huis lopen en soms was het handig om dat even snel te doen (als het al later was) en soms kon dat prima op ons gemakje. Maar meestal nam ik de buggy mee. De meiden waren een keer heel boos omdat ik de buggy had meegenomen, want ze hadden helemaal geen zin om er in te zitten! Dat hoefde uiteraard ook niet van mij (lekker zelf lopen dan!), maar het moest wel een stuk of 100 keer geroepen worden.

De keer daarna dacht ik slim te zijn en de buggy niet mee te nemen. Er volgde een driftbui omdat ik de buggy niet had en ze er graag in wilden zitten. Dat kleine stukje naar huis lopen was die dag een soort marathon met 2 krijsende kinderen aan mijn benen. Heerlijk hoe je dan slim probeert te zijn en dat totaal niet lukt, haha!

2. Omdat ze schoenen aan moesten

Als de eerste stapjes gezet zijn, dan kun je er vanuit gaan dat ze lekker de hele dag door gaan stappen. In huis mochten ze overal heen stappen, maar buiten kun je niet op je blote voeten overral heen rennen… vooral niet richting de straat! De schoenen moeten aan en je blijft bij papa of mama. Nou is dat voor een peuter hartstikke moeilijk, want je bent nog heel druk met het ontdekken van de hele wereld, een doodvermoeiende bezigheid! Dus je hebt geen tijd om je schoenen aan te doen en als je het probeert, dan lukt het niet zo snel. Of de schoenen vindt je vandaag niet mooi genoeg en je wilt liever regenlaarzen aan als het buiten 30 graden is.

Ik heb overigens zelf toen ik peuter was weleens een driftbui gehad in een schoenenwinkel omdat ik bepaalde schoenen wilde. Die mocht ik niet en laten we zeggen dat mijn ouders daar een goede reden voor hadden… helaas… ik trakteerde ze op een mega driftbui (sorry mam en pap!)

3. Omdat ik geen taart had gebakken

Ik ben zelf dol op zoet en onze kinderen vinden dat ook erg lekker. Ik besloot om lekker te gaan bakken met de kinderen, maar niemand had zin, dus uiteindelijk stond ik alleen cupcakes te maken (zoals dat wel vaker gebeurt als je peuters in huis hebt. Het idee is leuk, maar de aandacht blijft nog niet zo lang) Toen ze klaar waren konden we lekker gaan versieren, een taakje dat naar mijn idee prima kon, maar nee hoor. Ik had cupcakes gebakken en geen taart! Een wereldramp! De cupcakes lagen ’s avonds nog onafgemaakt op het aanrecht… het was een leuk idee zullen we maar zeggen. ;)

4. Omdat we in de rij moesten staan bij een pretpark

Als peuter ben je natuurlijk de belangrijkste van de hele wereld! Weet jij veel dat er nog heel wat andere mensen rondlopen en niet alles om jou draait, dat leer je pas veel later! Bij een dagje uit heeft 1 van onze kinderen dat meteen geleerd. Nee, we konden niet meteen in de attractie en ja, je moest op je beurt wachten. Daar was de peuter het niet mee eens! Toen we uiteindelijk wel aan de beurt waren, was het ontzettend stom dat de attractie zo kort duurde en dat je er niet eens in mocht blijven zitten voor nog een rondje… ja, echt. Het is wat zo’n “gezellig” dagje uit!

5. Omdat ze iets anders kregen dan hun zus

Oef, het dagelijkse dilemma met een tweeling. Je hebt 2 verschillende snoepjes of 2 verschillende ijsjes… is het dan verstandig om te geven? Want geheid geef je de verkeerde versie aan de 1 en de goede versie aan de ander, dan is er dus altijd iets te huilen. Ik probeerde ze toch altijd hetzelfde snoepje, bordje, boterhambeleg of speelgoed te geven. Als dat niet helemaal lukte (zij heeft meer pindakaas!!) dan was het drama compleet. Gelukkig weten ze inmiddels dat het nu eenmaal zo is en is het (meestal! Haha) geen probleem meer.

6. Omdat papa de riem niet snel genoeg omdeed

Zo, eindelijk iets wat ik niet had gedaan…. Dustin mocht er ook af en toe aan geloven. Met 3 kinderen, die allemaal nog even geholpen moesten worden met de autoriem (zo fijn dat ze dat nu zelf doen!) kan het even duren voordat je de aandacht krijgt en jij wordt geholpen. Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. We hebben een keer ongeveer een uur in de auto gezeten met een huilende peuter omdat papa de riem niet snel genoeg omdeed, stom natuurlijk, dat hadden we kunnen weten!

7. Omdat we chocolade ijsjes kochten

Ik beken; ik ben gek op chocolade en het kan zomaar zijn dat ik de kinderen alle 3 heb aangestoken tijdens de zwangerschap. (Heb ik al eens vertelt dat ik Dustin in paniek heb gebeld toen ik zwanger was? Omdat we nog maar 2 (!) repen chocolade hadden.) Mooi detail; ik was bijna uitgerekend en Dustin zat in een belangrijke meeting. Hij dacht dat de bevalling begonnen was, maar “gelukkig” ging het alleen maar om de voorraad chocolade, haha! Ik geef nog steeds de hormonen de schuld.

Maar dat betekent dus dat de kinderen er ook gek op zijn. Dus we kochten chocolade ijsjes, want die vinden we zo lekker mama! Totdat we een ijsje gingen eten… waarom hebben we chocolade ijsjes? En waarom hebben we geen aardbeien ijsjes? Compleet met een ter aarde stortende peuter voor de open diepvries, het was het drama van de eeuw hoor mensen!

8. Omdat ik mijn dochter naar bed bracht

Hoe heerlijk is het om met een druk gezin tijd voor elkaar te maken? Lekker samen uit eten… rustig eten, alle tijd! Maar de kinderen vonden het niet echt leuk dat de oppas ze dan naar bed bracht. De volgende ochtend zeiden ze dat ze ons zo hadden gemist! En wat was ik blij dat ik ze ’s avonds weer zelf naar bed kon brengen. Met bedtijd was het feest voorbij, want waaaroohooom bracht de oppas ze niet naar bed? Dat wilden ze zo graag!

9. Omdat we weg moesten

De deur uit gaan met 3 kleine kinderen, ik vond het meestal een uitdaging… vooral om ergens op tijd te komen. Spreek je niks af, dan doen ze een middagslaapje van een half uur en ga je er vanuit dat ze maximaal een uurtje slapen, dan slapen ze na 3 uur nog. (Hoe doen peuters dat toch?!) Maar ja, soms heb je afspraken of moet er iemand naar school en dan moeten we de deur uit. Peuters zijn kampioenen in rekken en rekken… want eerst nog eten, ik heb nog honger, ik moet nog plassen en mijn baby (pop) moet nog naar bed… de stresslevels schieten omhoog bij het idee te laat te komen en het feest is compleet. Boos omdat we weg moeten, boos omdat haar pop ook nu niet kan slapen en boos omdat het toch niet uitmaakt hoe laat je ergens komt? (Vertel dat maar aan school, slim kind!)

10. Omdat ze niet bij de boodschappen kunnen

Boodschappen doen met een peuter is eigenlijk al vragen om moeilijkheden, maar he! We hebben het allemaal weleens vol goede moed geprobeerd, toch?! Ik heb zelf hele behulpzame kinderen en ze willen graag helpen, dus ook bij het doen van de boodschappen. Maar als kleine peuter kun je natuurlijk niet overal bij, dus mama helpt wel even en geeft het aan. Maar dat is niet de bedoeling! Zellluf doen, zelluf pakken (al staat het 1 meter hoger) het moet en zal lukken! Ideaal om bij ieder schap de hele discussie aan te moeten gaan…..

En zo waren er nog wel veel meer dingen waar onze kinderen als peuter boos over waren. Nu moeten we er om lachen (en zij zelf ook) want hoewel de peuterleeftijd flink pittig kan zijn (Hallo tweeling met tegelijk een driftbui als we nog naar huis moeten en iedereen op straat je aankijkt…) het blijft ook een hele leuke leeftijd. Van het ontdekken van de wereld tot het uitproberen en kijken welke grens ze vandaag weer over kunnen. Achteraf was het lachen, gieren en brullen (soms letterlijk!) Op naar de “echte” puberteit, zou die ook zo leuk zijn?!